چکیده مقاله
مطالعه اثربخشی درمان شناختی رفتاری در جلوگیری از عود اختلال دوقطبی. طرح پژوهش شبهآزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه هدف شامل بیماران سرپایی بهبودیافته از اختلال دوقطبی نوع І مراجعهکننده به بیمارستان امام حسین تهران بودند که با وجود تجویز تثبیت‌کنندههای خلقی دچار عودهای متناوب بودند. از این بین با روش نمونهگیری در دسترس، تعداد 14 بیمار دوقطبی نوع I ، بهطور تصادفی در گروه درمان شناختی رفتاری یا گروه گواه قرارگرفتند. هر دو گروه درمان و گواه تثبیت‌کنندههای خلقی دریافتمیکردند. بهعلاوه، گروه درمان بهطور میانگین 14 جلسه درمان شناختی رفتاری دریافتکردند. از مقیاسهای مانیای یانگ، افسردگی و اضطراب همیلتون و پایبندی دارویی موریسکی استفادهشد. دادههای پژوهش با استفاده از کواریانس و آزمون t جفتی تحلیل شد. گروه آزمایش در علائم افسردگی و اضطراب کاهش قابل ملاحظه نشاندادند. در علائم مانیا و پایبندی دارویی تفاوت معناداری میان دو گروه وجودنداشت. افزودن درمان شناختی رفتاری به دارودرمانی به بهبود علائم در بیماران دوقطبی منجر می‌شود.