اثربخشی آموزش گروهی برنامه غنی سازی زناشویی (سبک اولسون) بر افزایش رضامندی زنان متأهل

این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع گروه های نا معادل با گروه شاهد و پیش- پس آزمون با هدف بررسی اثر بخشی آموزش گروهی برنامه غنی سازی روابط زناشوئی به شیوه اولسون بر رضامندی زناشوئی زنانی که شوهرانشان در برنامه ارتقا روابط زناشوئی شرکت نداشتند، طراحی و اجرا شد. به این منظور با روش نمونه گیری در دسترس از بین جامعه آماری زنان متاهل مراجعه کننده به یکی از خانه های سلامت شهرداری منطقه 6 تهران که در زمان انجام این مطالعه پرونده شکایت از همسر یا تقاضای طلاق در دادگاه خانواده نداشته، بصورت تمام وقت در بیرون از منزل شاغل نبوده وحداقل یک فرزند داشتند، 40 داوطلب انتخاب و با روش غیر تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایشی در10 جلسه 90 دقیقه ای آموزش غنی سازی رابطه زناشوئی به شیوه اولسون(اولسون و اولسون، 1999) شرکت کرده و گروه شاهد به عنوان فهرست انتظار، هیچ مداخله سازمان یافته ای دریافت نکردند. به منظور سنجش متغیر وابسته از فرم 40 سوالی مقیاس انریچ( بهمنی، عسگری، 1385) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16برای محاسبه فراوانی، میانگین، تحلیل واریانس، آزمون لوین وتحلیل کواریانس پردازش شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که میانگین رضامندی کلی زناشویی زنان در گروه آزمایش بیشتر از گواه و تفاوت‌ها به لحاظ آماری در سطح احتمال 1 درصد (p<%1)معنادار است. به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزش غنی سازی روابط زناشوئی به سبک اولسون حتی وقتی شوهران در برنامه آموزشی مشارکت ندارند نیز می تواند باعث افزایش رضامندی کلی زناشوئی زنان شود. کلید واژه: رضامندی زناشوئی زنان،آموزش گروهی، غنی سازی زناشوئی، عدم مشارکت شوهران در برنامه ارتقا روابط زناشوئی