رابطۀ تاب‌آوری با پنج عامل بزرگ شخصیت

اين پژوهش با هدف تعيين رابطۀ تاب‌آوری با پنج عامل بزرگ شخصيت اجرا شد. پژوهش از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری همۀ ساکنان شهرستان مبارکۀ استان اصفهان در سال 1390 بودند که به طريق نمونه‌گيری در دسترس 57 مرد و 48 زن انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامۀ تاب‌آوری کانر و ديويدسون ( CD-RISC ، 2003) و پرسشنامۀ پنج عاملی شخصيت نئو (کاستا و مک‌کری، 1990) بود. داده‌ها از طريق ضريب همبستگی پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه (شيوۀ همزمان) تحليل شد. يافته‌ها نشان داد تاب‌آوری با روان‌رنجورخويی رابطۀ منفی قوی (01/0> P ) و با برون‌گرايی و وجدان‌گرايی رابطۀ مثبت (01/0> P ) دارد و بين تاب‌آوری با گشودگی و توافق رابطۀ معناداری وجود ندارد. تحليل رگرسيون نيز نشان داد که فقط روان‌رنجورخويی پيش‌بينی‌کنندۀ معنادار تاب‌آوری در اين گروه بوده است (001/0> P ).

واژه‌های كليدي: تاب‌آوری، پنج عامل بزرگ شخصیت