هدف: پژوهش حاضر تعيين رابطه مقابله هاي مذهبي خصوصا در بعد شناختي توکل به خداوند، دعا، انجام خيرات و اعتقاد به مرگ و معاد در زنان و مردان مبتلا به بيماري تصلب چندگانه بافت ها با سلامت روان بود.
روش: پژوهش از نوع توصيفي-تحليلي و همبستگي بود. نمونه پژوهش شامل 50 نفر از بيماران 25-40 ساله مبتلا به تصلب چندگانه بافت ها بودند که از انجمن بيماران ام اس تهران انتخاب شدند، و به پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ و هيلير، 1979 با 28 سوال و پرسشنامه محقق ساخته با 11 سوال و داراي مولفه هاي شناختي، اجتنابي و رفتاري بود پاسخ دادند. روايي محتوايي پرسشنامه اخير از سوي صاحبنظران در حوزه روانپزشکي و مذهبي تاييد و اعتبار آن نيز با استفاده از روش آزمون-آزمون مجدد پس از دو هفته 0.80 بود. جهت تحليل داده ها از آزمون آماري t و همبستگي پيرسون استفاده شد.
يافته ها: حاکي از معنادار نبودن تفاوت ارتباط نحوه استفاده از مقابله هاي مذهبي در دو جنس بود ولي ارتباط بين باورهاي مذهبي بالا و سلامت روان معنادار بود.
نتيجه گيري: اگر افراد هنگام بيماري و استفاده از دارو درماني از اعتقادات مذهبي عملي نيز برخوردار باشند مي توانند با بيماري مقابله کنند و از سلامت عمومي بيشتري برخوردار شوند و حتي با پديده مرگ نيز به راحتي برخورد نمايند.