رابطۀ دلبستگی به خدا و تاب‌آوری با معناداری در زندگی دانشجویان

هدف از اين مطالعه تعيين رابطۀ دلبستگی به خدا و تاب‌آوری با معناداری زندگی در دانشجويان بود. جامعۀ آماری پژوهش همۀ دانشجويان مقطع تحصيلی کارشناسی دانشگاه محقق اردبيلی (اردبيل) در سال تحصيلی 89 ـ 1388 بودند. نمونه شامل 200 دانشجو بود که به روش نمونه‌گيری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از ميان دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلی انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های دلبستگی به خدا اثر بک و مک‌دونالد (2006)، مقياس تاب‌آوری اثر کونرـ ديويسون (2003) و مقياس معناداری زندگی اثر باتيستا و آلموند (1973) جمع‌آوری شد. داده‌های پژوهش با روش‌های ضريب همبستگی پيرسون و رگرسيون چندمتغيری تجزيه و تحليل گرديد. نتايج نشان داد که دلبستگی به خدا با معنا دا ری زندگی (48/0) و تاب‌آوری (40/0) و معناداری زندگی با تاب‌آوری (39/0) همبستگی مثبت معناداری دارد ( 01/0 P< ). همچنين نتايج تحليل رگرسيون چندمتغيری نشان داد که 25 درصد از واريانس معناداری زندگی، 37 درصد از واريانس مؤلفۀ چارچوب و 15 درصد از واريانس مؤلفۀ رضايت را متغيرهای دلبستگی به خدا و تاب‌آوری تبيين می‌کند (01/0 P< ).

واژه‌های كليدي: دلبستگی به خدا، تاب‌آوری، معناداری زندگی