رابطه اضطراب و افسردگی با میزان معنویت در دانشجویان دانشگاه تهران

هدف: پژوهش حاضر تبيين رابطه بين ابعاد مختلف معنويت با اضطراب و افسردگي در دانشجويان دانشگاه تهران و همچنين تعيين توان پيش بيني ابعاد مختلف معنويت در ميزان افسردگي و اضطراب دانشجويان است.
روش: پژوهش پس رويدادي (علي-مقايسه اي) است. 304 نفر از دانشجويان (124 پسر و 180 دختر) دانشگاه تهران به صورت طبقه اي سهمي انتخاب شدند و به فهرست بازبيني نشانگان رفتاري (دراگوتيس و همکاران، 1983) و مقياس تجربيات معنوي (غباري بناب و همکاران، 1384) پاسخ دادند.
يافته ها: نشان داد بين ميزان اضطراب و ابعاد معنويت (معنايابي در زندگي و ارتباط با خدا) همبستگي منفي و بين افسردگي و اضطراب و تجربيات سلبي دانشجويان در معنويت همبستگي مثبت است. همچنين بين ميزان افسردگي، معنايابي در زندگي، ارتباط با خدا و شکوفايي معنوي در دانشجويان همبستگي منفي بود. از لحاظ جنس، اضطراب و افسردگي در دختران بيشتر از پسران بود.
نتيجه گيري: با توجه به اين يافته ها مي توان گفت رابطه بين اضطراب و افسردگي که دو جنبه مهم از سلامت روان هستند با معنويت و جنبه هاي مختلف آن معکوس است. از اين يافته ها مي توان در حيطه طراحي براي ارتقاي سلامت روان در محيط هاي دانشجويي بهره برد