رابطه بین سبك های دلبستگی با نوع هویت در زندانیان 15-30 ساله

هدف: اين پژوهش تعيين رابطه بين سبک هاي دلبستگي با پايگاه هاي هويت در زندانيان بود.
روش: پژوهش از نوع همبستگي است. 50 زنداني زن و 50 زنداني مرد 15-30 ساله با نمونه گيري مقطعي و در دسترس در زندان و کانون اصلاح و تربيت شهر قزوين انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه سنخ هاي هويت بنيون و آدامز 1989 و مقياس دلبستگي بزرگسالان 1987 بود.
يافته ها: نشان داد رابطه بين سبک هاي دلبستگي و نوع هويت معنادار است. زندانيان داراي سبک دلبستگي ايمن به ترتيب داراي پايگاه هاي هويت موفق و در حال تعليق بودند، در صورتي که زندانيان با سبک دلبستگي ناايمن (اجتنابي و مضطرب – دوسو گرا) بيشتر داراي پايگاه هاي هويت آشفته و زودرس بودند. در عين حال زندانيان زن بيشترين ميزان دلبستگي را به مادر و زندانيان مرد بيشترين ميزان دلبستگي را به همسالان داشتند. در بين زندانيان داراي سبک دلبستگي به مادر بيشترين درصد در پايگاه هويت زودرس، در بين زندانيان داراي سبک دلبستگي به پدر بيشترين درصد در پايگاه هويت آشفته و در بين زندانيان داراي سبک دلبستگي به همسالان بيشترين درصد در پايگاه هويت آشفته مشاهده گرديد.
نتيجه گيري: تفاوت هاي جنسي، پيوندهاي عاطفي و بازخوردهاي مادر، پدر و همسالان در سبک هاي دلبستگي و پايگاه هويت نقش مهمي ايفا مي کند. بنابراين لازم است براي پيشگيري از بزهکاري آموزش هاي لازم قبل از ازدواج درباره شيوه هاي فرزندي و رابطه آن با سبک هاي دلبستگي، پايگاه هويت و رفتارهاي سازگارانه و بزهکارانه ارايه شود.