رابطۀ بین پرخاشگری، ابراز وجود و افسردگی با آمادگی به اعتیاد در دانشجویان دختر دانشگاه علامه طباطبایی

اين پژوهش با هدف تعيين رابطۀ بين پرخاشگری، ابراز وجود و افسردگی با آمادگی به اعتياد در دانشجويان دختر دانشگاه علامه طباطبايی انجام شد . روش پژوهش همبستگی و جامعۀ آماری دختران دانشجوی دانشگاه علامه طباطبايی تهران در سال 1390 بودند. از ميان آنها 150 نفر به روش نمونه‌گيری در دسترس انتخاب و با پرسشنامه‌های پرخاشگری اهواز (1379)، پرسشنامۀ ابراز وجود گمبريل و ريجی (1975)، پرسشنامۀ افسردگی بک (1961) و پرسشنامۀ آمادگی به اعتياد زرگر (1385) مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌ها از طريق آمار توصيفی (فراوانی، شاخص‌های مرکزی و محاسبۀ ضريب همبستگی) و آمار استنباطی (رگرسيون چندمتغيره به شيوۀ همزمان) تجزيه و تحليل شد. يافته‌های پژوهش نشان داد که رابطۀ بين متغيرهای پرخاشگری، ابراز وجود و افسردگی با آمادگی به اعتياد معنادار است (01/0> P ). همچنين نتايج تحليل رگرسيون چندمتغيری نشان داد که ترکيب خطی پرخاشگری، ابراز وجود و افسردگی توان پيش‌بينی آمادگی به اعتياد را دارند (01/0> P ) .

واژه‌های كليدي: پرخاشگری، ابراز وجود، افسردگی، آمادگی اعتیاد