مقایسۀ اثربخشی درمان شناختی رفتاری، متادون درمانی و روش ترکیبی بر بهبود افسردگی معتادان تحت درمان

اين پژوهش با هدف مقايسۀ اثربخشی درمان شناختی رفتاری، متادون درمانی و روش درمان ترکيبی بر بهبود افسردگی افراد معتاد تحت درمان انجام گرفت. جامعۀ آماری پژوهش همۀ افراد مراجعه‌کننده به مراکز درمانی دو شهرستان استان تهران در سال 1391 بود. نمونۀ پژوهش 40 آزمودنی (مرد) بود که به شيوۀ نمونه‌گيری هدفمند انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در چهار گروه (10 نفر در هر گروه) قرار گرفتند و هر گروه با روش ‌درمانی مورد نظر که شامل درمان شناختی رفتاری، متادون درمانی و درمان ترکيبی بود تحت درمان قرار گرفتند، ولی گروه گواه هيچ‌گونه مداخله‌ای دريافت نکردند. پيش و پس از دوازده هفته درمان، همۀ شرکت‌کنندگان با پرسشنامۀ افسردگی بک (بک،2000) و مصاحبۀ بالينی مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌ها با روش تحليل کوواريانس تجزيه و تحليل گرديد. نتايج نشان داد که هر سه شيوۀ درمان‌شناختی رفتاری، متادون درمانی و درمان ترکيبی، در مقايسه با گروه گواه، در بهبود افسردگی مؤثر بوده‌اند ( 001/0 > P ) . همچنين نتايج نشان داد که بين اثربخشی متادون درمانی و روش ترکيبی بر ميزان افسردگی تفاوت معنی‌داری وجود ندارد. بنابراين هر دو شيوۀ درمانی بر ميزان افسردگی مؤثر واقع می‌شوند.

واژه‌های كليدي: درمان شناختی رفتاری، متادون درمانی، درمان ترکیبی، افسردگی، اعتیاد.،