هدف: هدف پژوهش تعيين نقش تاهل و تجرد بر سطح شادكامي و سلامت جسمي و رواني دانشجويان دختر و پسر دانشگاه بود.
روش: روش پژوهش از نوع علي-مقايسه اي و ابزار پژوهش پرسشنامه هاي شادكامي آكسفورد 1989، سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر (1979) و پرسشنامه محقق ساخته براي کسب اطلاعات شخصي بود. جامعه آماري 8600 دانشجوي دختر و پسر متاهل و مجرد ورودي 1384 به بعد دانشكده هاي مجتمع اميرالمومنين دانشگاه آزاد واحد كرج بود که به روش نمونه گيري در دسترس طبق جدول كرجسي-مورگان (1970) 400 نفر -200 دختر و پسر متاهل و 200 دختر و پسر مجرد- انتخاب شد. از تعداد 200 نفر در هر گروه 100 نفر در محدوده سني 25 تا 29 و 100 نفر در محدوده سني 30 تا 35 قرار داشت.
يافته ها: يافته ها نشان داد سطح شادكامي و سطح کلي سلامت جسمي و رواني دانشجويان متاهل بيشتر از دانشجويان مجرد است. نشانه هاي بدني، علایم اضطراب و اختلال در خواب، ميزان افسردگي و اختلال در کارکرد اجتماعي در دانشجويان متاهل کمتر از دانشجويان مجرد است. تفاوت سطح شادكامي و سطح كلي سلامت جسمي و رواني و مولفه هاي آن بر اساس جنس و سن در دانشجويان مجرد معنادار نيست.
نتيجه گيري: از آنجا كه ازدواج نقش موثري در سطح سلامت عمومي و شادكامي جوانان دارد، لازم است تمهيداتي از سوي سياستگذاران براي تسهيل در امر ازدواج افراد جامعه صورت پذيرد.