رابطه عوامل شخصیت با گرایش به خشونت: نقش میانجیگر پایگاه های هویت

هدف: هدف مطالعه حاضر تعيين رابطه بين پنج عامل شخصيت و گرايش به خشونت، به علاوه شناسايي نقش پايگاه هاي هويت به عنوان متغيري بود که ممکن است در اين بين اثر ميانجيگر داشته باشد.
روش: روش پژوهش از نوع همبستگي و جامعه شامل دانشجويان مجرد مشغول به تحصيل در دو مقطع کارشناسي و دکتراي حرفه اي در دانشگاه هاي دولتي شهر تهران بود که 458 نفر (267 دختر و 218 پسر) از آنان با روش نمونه گيري طبقه اي و در دسترس انتخاب شدند و نسخه کوتاه سياهه پنج عامل بزرگ شخصيت مک کرا و کاستا (1987)، پرسشنامه گسترش يافته سنجش هويت من آدامز (
يافته ها: از بين ابعاد شخصيت، روان آزرده خويي رابطه اي مثبت و باز بودن، موافقت پذيري و وجداني بودن رابطه اي منفي با گرايش به خشونت نشان داد. تحليل مسير نشان داد که مسيرهاي روان آزرده خويي و وجداني بودن به گرايش به خشونت با واسطه هويت سردرگم و مسيرهاي برون گرايي و باز بودن به گرايش به خشونت با واسطه هويت زودرس معني دارند.
نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه حاضر رابطه بين شخصيت و گرايش به خشونت را تاييد مي کند. به علاوه، اثبات نقش تعديل کنندگي هويت در رابطه با شخصيت و خشونت، مي تواند باعث بسط و گسترش مباني پژوهشي و نظرياتي اين حوزه شود.