مقایسۀ کارکرد توجه رانندگان حادثه‌ساز و غیرحادثه‌ساز

پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ کارکرد توجه در دو گروه رانندگان حادثه‌ساز و غيرحادثه‌ساز در سال 1390 انجام شد. جامعۀ آماری پژوهش تمام رانندگان مرد خودروهای سواری در تهران بود. به روش تصادفی ساده 50 رانندۀ حادثه‌ساز که خودرو يا گواهينامۀ آنان ضبط شده بود، انتخاب شدند. در گروه گواه نيز 50 رانندۀ مرد که هيچ‌گونه تخلفی تا زمان پژوهش در سوابق آنها درج نشده بود، به شکل تصادفی ساده انتخاب شدند. کارکرد توجه با آزمون عملکرد پيوسته رازولد (1956)، اندازه‌گيری شد. يافته‌های حاصل از آزمون تحليل کواريانس نشان داد بين کارکرد توجه رانندگان حادثه‌ساز و غيرحادثه‌ساز تفاوت معناداری وجود دارد. در خطای ارائۀ پاسخ، خطای حذف و زمان واکنش، رانندگان حادثه‌ساز نمرات بالاتری نسبت به رانندگان غيرحادثه‌ساز کسب کردند (01/0 P< ) و در جست‌وجوی صحيح رانندگان غيرحادثه‌ساز نمرۀ بالاتری کسب کردند (01/0 P< ).

واژه‌های كليدي: توجه، رانندگان حادثه‌ساز