رابطه بین مكانیزم های دفاعی با تجربه و ابراز خشم در دانشجویان دختر

هدف: هدف پژوهش تعيين رابطه بين مکانيزم هاي دفاعي، تجربه و ابراز خشم در يک نمونه دانشجويي بود.
روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري کليه دانشجويان دختر مشغول به تحصيل سال 89-1388 دوره کارشناسي دانشگاه شهيد بهشتي به تعداد 4200 نفر بود که از ميان آن ها 213 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه مکانيزم هاي دفاعي باند و همكاران (1983) و نسخه شماره 2 پرسشنامه بروز خشم زمينه اي- خصلتي اسپيلبرگر (1986) را تکميل کردند. براي تحليل داده ها از فراواني، ميانگين، انحراف معيار، ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون استفاده شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد مکانيرم دفاعي رشديافته با تجربه و مهار خشم رابطه مثبت و با ابراز خشم و برخي زيرمقياس هاي آن از جمله بروز كلامي و جسماني خشم، خلق و خو و واكنش خشمگينانه رابطه منفي دارد و مکانيزم هاي دفاعي رشد نايافته و روان آزرده با تجربه و مهار خشم رابطه منفي و با ابراز خشم و زيرمجموعه هاي آن رابطه مثبت دارد.
نتيجه گيري: افرادي که از مکانيزم هاي دفاعي رشديافته استفاده مي کنند مي توانند احساس هاي خود از جمله خشم را تجربه کنند و به همين خاطر، خشم خود را بهتر مي توانند مهار مي کنند. اما افرادي که از مکانيزم هاي دفاعي رشد نايافته و روان آزرده استفاده مي کنند از تجربه احساس هاي خويش اجتناب مي کنند که به معناي از بين رفتن آن احساس نيست بلکه اين احساس ناديده گرفته شده، به شكل رفتارهايي برون ريزي مي شود كه گاهي خارج از کنترل آن ها است. بنابراين بايد افراد را براي استفاده از مکانيزم هاي دفاعي رشديافته آموزش داد.