رابطه ارزش ها و شخصیت مدیران با شایسته سالاری، مشاركت شهروندی و بیگانگی سازمانی در سازمان های دیوان سالار و سنتی

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه بين نظام ارزشي مديران و ويژگي هاي شخصيتي آن ها با سه متغير مشاركت شهروندي، نگرش به شايسته سالاري و بيگانگي سازماني بود.
روش: روش پژوهش زمينه يابي بود. بدين منظور از ميان مجموعه 1870 نفري مديران و سرپرستان سازمان هاي ديوان سالار 288 نفر و از ميان مجموعه 1100 نفري مديران و سرپرستان سازمان هاي صنعتي 155 نفر به طور تصادفي طبقه اي انتخاب و روابط مذكور در اين دو نوع سازمان بررسي و مقايسه شد. نظام ارزشي مديران با پرسشنامه ارزش هاي شوارتز (1994) و ويژگي هاي شخصيتي مديران با نسخه كوتاه پرسشنامه شخصيتي نئو (کاستا و مک-کري، 1985)، مشاركت شهروندي با پرسشنامه آلموند و وربا (1963)، نگرش به شايسته سالاري با پرسشنامه پيرس و تسيو (1994) و بيگانگي سازماني با يك پرسشنامه 4 سوالي پژوهشگر ساخته ارزيابي شد. به منظور بررسي روابط بين متغيرها از ضريب همبستگي پيرسون و به منظور مقايسه دو نوع سازمان از z فيشر استفاده شد.
يافته ها: بر اساس نتايج به دست آمده تفاوت هاي معناداري بين سازمان هاي ديوان سالار و سنتي و نيز روابط معناداري بين نظام ارزشي و ويژگي هاي شخصيتي با متغيرهاي ملاك به دست آمد.
نتيجه گيري: با توجه به اين نتايج به نظر مي رسد سازمان هاي ديوان سالار بيشتر ماهيتي انسان گرايانه دارند. بنابراين پيشنهاد مي شود که برنامه هاي اصلاحي در سازمان هاي سنتي اجرا شود كه معطوف به ساختار و فرهنگ سازماني و مبني بر ترويج و ترغيب ارزش هاي جهاني بودن، خيرخواهي و خودرهبري و افزايش انعطاف پذيري است. اين پژوهش پاسخ مشخصي در اختيار مسوولين قرار مي دهد که در بدو استخدام، در گزينش اوليه کارکنان، پس از استخدام، مراحل بالاتر، هنگام ارتقا و در مديريت افراد نخبه مي توان از اين نتايج استفاده کرد.