اثربخشی تحول راهبرد خود نظم دهی بر عملكرد نوشتن دانش آموزان دچار اختلال كمبود توجه بیش فعالی

هدف: پژوهش حاضر با هدف ميزان اثربخشي تحول راهبرد خود نظم دهي بر عملکرد نوشتن دانش آموزان دچار اختلال کمبود توجه بيش- فعالي صورت گرفت.
روش: روش پژوهش از نوع آزمايشي و جامعه آماري کليه دانش آموزان پايه سوم تا پنجم ابتدايي شهر شيراز به تعداد 8652 نفر بود. به منظور انجام اين پژوهش، تعداد 20 دانش آموز دچار اختلال بيش فعالي پس از اجراي آزمون هاي تشخيصي (آزمون هوشي وکسلر کودکان (1385)، پرسشنامه علائم کودکان استوني بروک (1994) و آزمون اختلال نوشتن فلاح چاي (1384) به شيوه نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي به طور تصادفي انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. راهبردهاي خود نظم دهي به آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 1 ساعته هفته اي يک جلسه آموزش داده شد، گروه گواه مداخله اي دريافت نکرد. داده هاي به دست آمده با استفاده از روش آماري کوواريانس تحليل شد.
يافته ها: نتايج به دست آمده نشان داد عملکرد نوشتن آزمودني هاي گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه به طور معناداري بهبود يافته و خطاهاي املاي آن ها کم شده است. پيگيري پس از گذشت 3 ماه نيز مويد پايداري آموخته ها بود.
نتيجه گيري: بر مبناي نتايج اين پژوهش راهبردهاي خود نظم دهي سبب كاهش خطاهاي املاي دانش آموزان دچار کمبود توجه بيش فعالي مي شود. بنابراين مي توان به مربيان اين کودکان، مشاوران و روان شناسان پيشنهاد نمود که با استفاده از اين راهبردها براي بهبود عملکرد نوشتن دانش آموزان داراي اختلال نوشتن بکوشند.