اثربخشی زوج درمانی كوتاه مدت به شیوه خودتنظیمی بر سلامت روان و افسردگی زوجین

هدف: هدف اين پژوهش تعيين ميزان تاثير زوج درماني كوتاه مدت به شيوه خودتنظيمي بر سلامت روان و افسردگي زوجين بود.
روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با دو گروه آزمايش و گواه و استفاده از طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري 3 ماهه بود. 30 زوج از ميان 60 زوج مراجعه كننده به كانون فرهنگي صاحب الزمان شهر اصفهان در سال 1389 به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي 15 زوج در گروه آزمايش و 15 زوج در گروه گواه جايگزين شدند. پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ (1972) و افسردگي بک (1961) در هر دو گروه در مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري پس از 3 ماه اجرا شد. گروه آزمايش هفته اي دو بار در 8 جلسه به مدت 2 ساعت، در جلسات زوج درماني كوتاه مدت به شيوه خودتنظيمي شركت نمودند ولي در گروه گواه مداخله اي صورت نگرفت.
يافته ها: نتايج نشان داد كه زوج درماني كوتاه مدت به شيوه خودتنظيمي سلامت روان زوجين را افزايش و افسردگي آنها را کاهش داده است. تاثير اين رويكرد بر سلامت روان و افسردگي بر حسب جنس تفاوت نداشت. اين نتايج در پيگيري 3 ماهه نيز تاييد شد.
نتيجه گيري: مي توان زوج درماني کوتاه مدت به شيوه خودتنظيمي را به عنوان روش موثري براي افزايش سلامت روان و کاهش افسردگي و بهبود کيفيت زندگي زوجين در نظر گرفت و از آن در مراکز آموزشي و مشاوره استفاده کرد.