ویژگی های روان سنجی مقیاس امید اسنایدر

هدف: هدف پژوهش تعيين ويژگي هاي روان سنجي مقياس اميد اسنايدر بود.
روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري تمام دانشجويان مقطع کارشناسي 1388-1387 دانشگاه شهيد بهشتي به تعداد 6970 نفر بود. با توجه به حداقل نمونه مورد نياز جهت تحليل عاملي که 250 نفر است 371 نفر 276 زن و 95 مرد به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و به مقياس هاي اميد اسنايدر (1991)، حمايت اجتماعي ادراک شده زيمت (1988)، هدف در زندگي كرامباخ و ماهوليک (1964) و افكار خودكشي محمدي فر، بشارت و حبيبي (1384) پاسخ دادند. داده ها با استفاده نرم افزار تحليل معادلات ساختاري تحليل شد.
يافته ها: بررسي روايي سازه با استفاده از تحليل عاملي تاييدي نشان داد که مقياس داراي ساختاري دو عاملي شامل تفکر عامل و مسيرها است. بررسي روايي همزمان با محاسبه همبستگي اين مقياس با مقياس افکار خودکشي، حمايت اجتماعي ادراک شده و معنا بيانگر رابطه منفي بين نمرات مقياس اميد با نمرات مقياس افکار خودکشي و رابطه مثبت با نمرات مقياس هاي حمايت اجتماعي ادراک شده و معنا در زندگي بود. ضريب اعتبار اين مقياس با استفاده از فرمول آلفاي کرونباخ 0.86 و از طريق بازآزمايي 0.81 به دست آمد.
نتيجه گيري: مقياس اميد اسنايدر براي جمعيت ايراني از اعتبار و روايي خوبي برخوردار و در سنجش هاي روان شناختي کشور ايران قابل استفاده است و از آن مي توان به عنوان ابزاري معتبر و مناسب در محيط هاي باليني و آموزشي به منظور ارزيابي افراد و تهيه برنامه هاي درماني و پيشگيرانه سود جست