اثربخشی آموزش بخشایش بر میزان خشم و مولفه های آن در افراد متاهل

هدف: اين مطالعه با هدف تعيين ميزان تاثير آموزش بخشايش بر خشم و مولفه هاي آن در افراد متاهل انجام گرفت.
روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با گروه آزمايش و گواه و استفاده از طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري بود. جامعه تمامي افراد متاهل ساکن شهرستان زاهدان که با نمونه گيري در دسترس از ميان آن ها 140 آزمودني انتخاب و به شكل تصادفي در دو گروه 70 نفري آزمايش و گروه گواه جايگزين شد. ابزار سياهه بروز حالت- صفت خشم اسپيلبرگر 1998 شماره 2 بود. آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 6 جلسه 90 دقيقه اي هفته اي يك بار آموزش بخشايش را دريافت كرد و گروه گواه در فهرست انتظار بود. داده ها با آزمون آماري تحليل واريانس مختلط (اندازه گيري مکرر) و شاخص هاي آمار توصيفي تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشانگر اثربخشي معنادار آموزش بخشايش بركاهش ميزان خشم و مولفه هاي آن شامل صفت خشم، بروز بيروني، بروز دروني خشم، کنترل بروني، کنترل دروني خشم، در پس آزمون و پيگيري در چهار ماه پس از آزمايش بود.
نتيجه گيري: پژوهش حاضر مي تواند كاربرد هايي براي درمانگران خانواده جهت كاهش خشم با استفاده از آموزش بخشايش داشته باشد. پيشنهاد مي گردد بسته آموزشي بومي شده اي در زمينه بخشايش طراحي و تاثير آن بر متغير هاي فوق در مقايسه با بسته آموزشي حاضر بررسي شود