اثربخشی برنامه آموزش والدین بر كاهش مشكلات رفتاری كودكان

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان اثربخشي برنامه آموزش والدين بر کاهش مشکلات رفتاري کودکان صورت گرفت.
روش: روش پژوهش نيمه تجربي با گروه آزمايش، گواه، پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري 4 ماهه بود. جامعه آماري شامل کليه دانش آموزان سوم تا پنجم مقطع ابتدايي داراي مشکلات رفتاري شهر تهران در سال تحصيلي 90-89 و نمونه پژوهش شامل والدين 18 کودک داراي مشکلات رفتاري بود که به شيوه نمونه گيري دردسترس انتخاب و پس از پاسخگويي به پرسشنامه اختلال رفتاري راتر 1975 به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شد. والدين کودکان گروه آزمايش برنامه آموزش والدين را در 8 جلسه 60 دقيقه اي در 2 ماه دريافت کرد، اما گروه گواه مداخله اي دريافت نکرد. داده ها با استفاده از روش آماري کوواريانس تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد که مشکلات رفتاري آزمودني هاي گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه به طور معناداري کاهش يافت، به علاوه پس از گذشت 4 ماه نتايج مداخله در کودکان گروه آزمايشي پايدار بود.
نتيجه گيري: برنامه آموزش والدين راهبردي موثر براي کاهش مشکلات رفتاري کودکان است. بر مبناي نتايج اين پژوهش به مشاوران و روان شناسان کودک مي توان پيشنهاد نمود که با استفاده از اين برنامه آموزشي در کاهش مشکلات رفتاري کودکان بکوشند