رابطه سبك های یادگیری و خودكارآمدی دانشجویان گروه های تحصیلی

هدف: هدف پژوهش تعيين رابطه بين سبك هاي يادگيري و خودكارامدي دانشجويان گروه هاي تحصيلي علوم انساني، فني- مهندسي و علوم پايه بود.
روش: روش پژوهش علي- مقايسه اي و همبستگي و جامعه آماري شامل 7060 دانشجوي مقطع كارشناسي دانشگاه شهيد بهشتي در سال تحصيلي 89-88 بود كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبي از ميان آن ها 364 نفر انتخاب شد. ابزار اندازه گيري، پرسشنامه سبك هاي يادگيري كلب (1999) و خودكارامدي عمومي شرر (1982) بود.
يافته ها: يافته ها نشان داد دانشجويان علوم انساني سبك يادگيري انطباق يابنده، دانشجويان فني- مهندسي سبك همگرا و دانشجويان علوم پايه سبك جذب كننده داشتند. رابطه خودكارامدي و گروه تحصيلي و جنس معنادار بود. خودكارامدي دانشجويان فني- مهندسي نسبت به گروه هاي علوم انساني و علوم پايه و دانشجويان دختر نسبت به دانشجويان پسر بالاتر بود. تفاوتي در سبك يادگيري دانشجويان دختر و پسر مشاهده نشد.
نتيجه گيري: براي ايجاد يا افزايش خودكارامدي دانشجويان لازم است آن ها از سبك هاي يادگيري هر رشته تحصيلي و مشاغل مرتبط با آن آگاهي يابند تا بتوانند از نظر تحصيلي و شغلي موفق باشند. همچنين بايد تدابيري اتخاذ كرد تا سبك ها و روش هاي تدريس استادان در دانشگاه متناسب با سبك يادگيري خاص هر رشته تحصيلي باشد تا آموزش مطلوب تحقق يابد و دانشجويان بتوانند مباني رشته تخصصي خود را ياد بگيرند و از دانش خود به طور كاربردي استفاده كنند تا خود را افرادي كارآمد بدانند.