رابطه خودپنداره تحصیلی، هیجان های تحصیلی مثبت و منفی با یادگیری خودگردان

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه خودپنداره تحصيلي، هيجان هاي تحصيلي مثبت (لذت، اميدواري) و منفي (اضطراب، عصبانيت و خستگي) با يادگيري خودگردان در دانش آموزان بود.
روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر و پسر دبيرستان هاي دولتي و غيردولتي متوسطه شهر تهران به تعداد 223742 نفر در سال تحصيلي 89- 88 بود كه 840 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه خودپنداره تحصيلي مارش، 1990، پرسشنامه هيجان هاي تحصيلي پكران گواتز و فرنزل (2005) و پرسشنامه راهبردهاي يادگيري پينتريچ و دي گروت، 1990 پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل گام به گام رگرسيون چندمتغيري تحليل شد.
يافته ها: ماتريس همبستگي بين متغيرهاي پژوهش نشان داد رابطه خودپنداره تحصيلي و هيجان هاي مثبت مربوط به كلاس با خودگرداني يادگيري مثبت معنادار و با هيجان هاي منفي و خودگرداني يادگيري منفي و معنادار است. متغيرهاي خستگي، اميدواري، لذت و اضطراب با يادگيري خودگردان رابطه داشت و در تعامل با هم 55 درصد از تغييرات يادگيري خودگردان را تبيين مي كرد. اما خودپنداره تحصيلي قادر به پيش بيني يادگيري خودگردان نبود.
نتيجه گيري: هيجان هاي تحصيلي قادر به پيش بيني يادگيري خودگردان هستند كه از ميان آن ها متغير خستگي از كلاس بالاترين قدرت پيش بيني كنندگي را دارد. بنابراين محيط هاي آموزشي بايد به دنبال پرورش هيجان هاي مثبت و كاهش هيجان هاي منفي در دانش آموزان از طريق بالاتر بردن كيفيت آموزش معلمان باشد.