نقش مولفه های حالت فراشناختی در خود نظم جویی

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين نقش حالت فراشناختي و مولفه هاي آن در خود نظم جويي دانش آموزان بود.
روش: پژوهش از نوع همبستگي و جامعه شامل 31263 نفر دانش آموز دبيرستاني بود. بر اساس روش نمونه گيري خوشه اي، 139 دانش آموز شامل 64 پسر، 75 دختر از مناطق 2 و 6 شهر تهران انتخاب شدند و به پرسشنامه حالت فراشناختي اونيل و عابدي، 1996 و پرسشنامه خودنظم جويي پنتريچ و دي گروت، 1990 پاسخ دادند. داده ها با استفاده از رگرسيون چند گانه و تحليل واريانس چند متغيري يك راهه تحليل شد.
يافته ها: يافته ها رابطه مثبت حالت فراشناختي و خود نظم جويي را نشان داد به گونه اي كه مولفه هاي حالت فراشناختي شامل آگاهي فراشناختي، راهبرد شناختي، خود بازبيني و برنامه ريزي 57 درصد از واريانس خودنظم جويي را پيش بيني مي كردند. علاوه براين، تفاوت بين دانش آموزان دختر و پسر در مولفه برنامه ريزي معنادار بود و دختران وضعيت بهتري در اين مولفه نسبت به پسران داشتند. ولي تفاوت آن ها در ساير مولفه هاي فراشناختي، معنادار نبود.
نتيجه گيري: با توجه به رابطه مثبت حالت فراشناختي با خودنظم جويي، آموزش مولفه هاي حالت فراشناختي مي تواند در افزايش بازبيني فراشناختي، كنترل فراشناختي و خودنظم جويي دانش آموزان موثر باشد و پيشرفت تحصيلي آن ها را تسهيل كند