رابطه نام شخصی افراد با حرمت خود و خودپنداره آن ها

هدف: هدف از انجام اين مطالعه تعيين رابطه احتمالي نام شخصي افراد با حرمت خود و خودپنداره آن ها بوده است.
روش: روش مطالعه مقطعي و جامعه پژوهشي اين مطالعه كليه دانشجويان در سه دانشگاه دولتي تهران، علامه طباطبايي و شهيد بهشتي در شهر تهران (به تعداد تقريبي 60000 دانشجو) بود. از ميان آن ها 404 نفر (224 مرد، 180 زن) از دانشجويان به شيوه نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند و به يك پرسشنامه محقق ساخته پيرامون نظرات و احساسشان نسبت به نام شخصي خود و همچنين مقياس حرمت خود روزنبرگ (1965) و مقياس خودپنداره ساراسوات (1984) پاسخ دادند. داده ها به وسيله آزمون تي استودنت و تحليل واريانس يك راهه مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: نتايج حاكي از آن بود كه نمرات افراد تك اسمي در مقياس حرمت خود و خود پنداره نسبت به آن هايي كه در خانواده و توسط دوستان و همسالان با دو يا چند نام مورد خطاب قرار مي گيرند، به طور معناداري بالاتر است. به علاوه افرادي كه احساس خوشايندي نسبت به نام خود داشتند و آن هايي كه نام خود را هم سنخ با خود و خانواده خويش مي دانستند، نسبت به گروه مقابل خود، در مقياس حرمت خود و خودپنداره نمرات بالاتري كسب كردند.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه نام شخصي هر فرد به عنوان جلوه بيروني حرمت خود و خودپنداره او در حكم لباس اجتماعي و يكي از ابعاد پرارجاع در زندگي هر انساني، با كيفيت حرمت خود و خودپنداره افراد رابطه دارد. نتايج اين مطالعه پيامدهاي عميق و گسترده انتخاب نام براي فرزندان توسط والدين را برجسته مي سازد