نقص یادگیری توالی حركتی ضمنی در كودكان نارساخوان

هدف: مطالعه حاضر درصدد بررسي يادگيري توالي حرکتي ضمني در کودکان دچار نارساخواني و مقايسه آن با کودکان عادي بود.
روش: روش پژوهش پس رويدادي و جامعه آماري، کليه مراجعان مراکز توانبخشي اختلال هاي يادگيري شهر تبريز به تعداد 740 دانش آموز نارساخوان در سال تحصيلي 87-88 بود. از بين آن ها 20 نفر با تشخيص نارساخواني از دو مرکز باغچه بان و سليمان خاطر به روش دسترس انتخاب و با 20 دانش آموز غير نارساخوان گروه گواه بر اساس سن تقويمي، جنس، طبقه اجتماعي- اقتصادي و هوشبهر همتا شدند. ابزارهاي پژوهش شامل سياهه نشانگان نارساخواني ميکاييلي و فراهاني (1385)، آزمون هوشي تجديدنظرشده وکسلر کودکان (1385)، آزمون خواندن پوراعتماد (1380) و تکليف کامپيوتري زمان واکنش متوالي نجاتي (1385) بود.
يافته ها: نتايج نشان داد کودکان نارساخوان، در اثر سرعت (زمان واکنش) و اثر دقت (پاسخ درست) يادگيري توالي حرکتي ضمني تفاوت معناداري با گروه گواه ندارند، اما مقايسه ميانگين بلوک ها حاکي از تفاوت معني دار کودکان نارساخوان و عادي در هر دو متغير سرعت و دقت بود و کودکان نارساخوان عملکرد ضعيفي در هر دو شاخص يادگيري ضمني حرکتي نشان دادند.
نتيجه گيري: گرچه کودکان نارساخوان در زمينه توانايي هاي حرکتي مشکلاتي دارند، اما يادگيري توالي حرکتي ضمني در آن ها سالم است. فقدان نقص در يادگيري ضمني مي تواند کاربردهايي در زمينه آموزش خواندن در کودکان نارساخوان داشته باشد