تأثیر نقشه‌های شناختی در بازآفرینی الگوهای ذهنی از محیط

پژوهش حاضر با اين هدف اجرا شد که چگونه افراد اطلاعاتی را که در مورد محيط پيرامون خود به‌دست می‌آورند، برای مسيريابی مورد استفاده قرار می‌دهند. روش پژوهش کيفی بود و جامعۀ آماری آن همۀ افراد ساکن در محلۀ سنگ‌سياه شيراز و نيز دانشجويان دانشگاه شيراز بودند که با اين محله آشنايی نداشتند و از ميان آنها 40 نفر از طريق نمونه‌گيری داوطلبانه انتخاب شد. محيط آزمايش، بافت تاريخی محلۀ سنگ‌سياه در شيراز و ابزار سنجش، کشيدن نقشه‌های طرح‌گونه (کروکی) از محيط آزمايش بود. داده‌ها از طريق بررسی نقشه‌های طرح‌گونۀ افراد از سه ديدگاه تحليل شد. يافته‌ها نشان داد که دانش افراد در مورد فضاهايی که با آن در ارتباط هستند، «شبيه نقشه» است و نقشه‌های شناختی که افراد از محيط پيرامون خود در ذهن دارند، به فرايند مسيريابی کمک می‌کنند.

واژه‌های كليدي: روان‌شناسی محیط، دانش فضایی، توانایی مسیریابی، نقشه‌های شناختی، الگوهای ذهنی