رابطه نگرش دینی و همسازی اجتماعی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه نگرش ديني و همسازي اجتماعي با توجه به جنس و وضعيت تاهل دانشجويان شکل گرفت. بدين منظور گروه نمونه اي به حجم 424 (192 دختر و 232 پسر) دانشجوي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب با روش نمونه برداري چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقياس نگرش ديني و مقياس همسازي اجتماعي بل بود. نتايج تحليل همبستگي پيرسون و آزمون t نشان داد بين نگرش ديني و سازش يافتگي اجتماعي تنها در دختران رابطه منفي معنادار (P<0.0) وجود داشت و نگرش ديني دانشجويان دختر قويتر از پسران بود. در حالي که در همسازي اجتماعي تفاوتي از لحـاظ جنس به دست نيـامد. نتايج رگرسيون حـاکي از عدم پيش بيني سازش يافتگي اجتماعي بر اساس نگرش ديني و جنس بود. آزمون ميانه نيز تفاوتي بين نمره هاي دانشجويان متاهل و مجرد در ميزان نگرش ديني و همسازي اجتماعي نشان نداد.