رابطه معیارهای ارتباطی با سازگاری زناشویی

در اين پژوهش، رابطه معيارهاي ارتباطي (باورها در مورد اينکه روابط فرد و همسرش، چگونه بايد باشد) با سازگاري زناشويي بررسي شد. متغيرهاي پژوهش با پرسشنامه معيارهاي ارتباطي ويژه (ISRS) و سازگاري زناشويي با مقياس سازگاري دو نفره (DAS) مورد ارزيابي قرار گرفتند. جامعه پژوهش، دبيران زن دبيرستانهاي ناحيه 3 مشهد و همسرانشان بودند. در مجموع 100 نفر (50 زوج) به روش نمونه گيري خوشه اي، از 10 دبيرستان به صورت تصادفي انتخاب شدند. نتايج تحقيق با روش همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه (همزمان و گام به گام) تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان دادند که معيارهاي ارتباطي رابطه مدار در سه حيطه مرزها، قدرت، سرمايه گذاري و همچنين رضايت از برآورده شدن معيارهاي ارتباطي در رابطه زناشويي، با سازگاري زناشويي مرتبط بود. بين ميزان ناراحتي افراد از برآورده نشدن معيارهايشان با سازگاري زناشويي رابطه معنادار مشاهده نشد. همچنين معيارهاي ارتباطي افراد در مجموع 25% از واريانس سازگاري زناشويي را پيش بيني کرد. تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد که معيار سرمايه گذاري بياني به تنهايي سازگاري زناشويي را به صورت معنادار پيش بيني و 24.6% از واريانس آن را توجيه کرد. تفاوت معيارهاي ارتباطي زوجها با ميانگين سازگاري زناشويي رابطه معنادار و منفي داشت.