پیش‌بینی وابستگی به سیگار در مردان از طریق ابعاد شخصیت در الگوی هفت‌عاملی کلونینجر

اين پژوهش با هدف پيش‌بينی وابستگی به سيگار در مردان از طريق ابعاد شخصيت در الگوی هفت‌عاملی کلونينجر اجرا شد. روش پژوهش همبستگی و جامعۀ آماری پژوهش را مردان سيگاری در شهر قزوين تشکيل ‌دادند که از ميان آنها 151 نفر به‌صورت در دسترس ( سهل‌الوصول) انتخاب شدند. ابزارهای سنجش؛ سياهۀ وابستگی به نيکوتين ( TTURC ، سازمان بهداشت جهانی، 1994) و پرسشنامۀ سرشت ـ منش کلونينجر(کلونينجر و همکاران، 1994) بود. داده‌ها با استفاده از تحليل مميز و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل گرديد. نتايج نشان داد که خودراهبری مهمترين پيش‌بينی‌کنندۀ شخصيتی تشخيص وابستگی به سيگار است (05/0 P < ). نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نيز نشان داد که از هفت بعد اصلی شخصيت، اجتناب از آسيب و خودراهبری به‌عنوان مهمترين پيش‌بين‌های شدت وابستگی به سيگار هستند (05/0 P < ). همچنين نتايج نشان داد که خودراهبری هم ممکن است در پيش‌بينی تشخيص وابستگی به سيگار و هم در پيش‌بينی شدت وابستگی نقش تعيين‌کننده‌ای داشته باشد (05/0 P < )، اما بعد اجتناب از آسيب فقط شدت وابستگی به سيگار را پيش‌بينی می‌کند. (05/0 P < )، و در پيش‌بينی تشخيص وابستگی به سيگار نقش معناداری ندارد(05/0 P > )..

واژه‌های كليدي: اجتناب از آسیب، خودراهبری، شخصیت، الگوی هفت‌عاملی، وابستگی به سیگار