نقش سبكهای مقابله در تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش كنترل ‌كننده سبک هاي مقابله بر تنيدگي تحصيلي و پيشرفت تحصيلي دانشجويان اجرا شد. نمونه ‌اي متشکل از 419 دانشجو (166 پسر و 253 دختر) پرسشنامه‌ هاي تنيدگي دوران دانشجويي (گادزلا، 1991) و مقابله با موقعيت هاي تنيدگي ‌زا (اندلر و پارکر، 1990) را تکميل کردند. براي تحليل داده ‌ها از همبستگي گشتاوري پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام استفاده شد. نتايج همبستگي بين متغيرها نشان داد که بين تنيدگي تحصيلي و پيشرفت تحصيلي رابطه منفي، بين سبک مقـابله مساله محور و پيشرفت تحصيلي رابطه مثبت، بين سبک هاي مقابله هيجان محور و اجتنابي با پيشرفت تحصيلي رابطه منفي، بين تنيدگي تحصيلي با سبک مقابله مساله محور رابطه منفي، و بين تنيدگي تحصيلي و سبک هاي مقابله ‌اي هيجان محور و اجتنابي رابطه مثبت وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد که متغيرهاي تنيدگي تحصيلي، سبک هاي مقابله مساله محور، هيجان محور و اجتنابي به ترتيب %2, %3, %9 و 1% از واريانس پيشرفت تحصيلي را تبيين کردند. به عبارت ديگر، رابطه بين تنيدگي تحصيلي با پيشرفت تحصيلي فقط تحت تاثير سبک هاي مقابله مساله محور و هيجان محور قرار ‌گرفت. نتايج پژوهش حاضر بر ضرورت بازشناسي نقش كنترل‌ كننده سبک هاي مقابله با تنيدگي (مساله محور و هيجان محور) را در رابطه تنيدگي تحصيلي و پيشرفت تحصيلي تاکيد کرد و راهبردهاي موثر براي ارتقاي سبک هاي مقابله ‌اي کارآمد در دانشجويان مورد بحث قرار گرفت.