رابطه بین موقعیت اقتصادی- اجتماعی با سلامت روانی و جسمانی

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين شاخص هاي موقعيت اقتصادي و اجتماعي (درآمد، تحصيلات و شغل) با سلامت رواني و جسماني بود. 150 نفر از مديران ارشد، معاونين و روساي دانشگاه ها، استادان دانشگاه، دبيران، کارمندان، کارگران و کشاورزان استان زنجان، پرسشنامه سلامت رواني MHI (ويت و وير، 1983)، فهرست سلامت جسماني PHC (بوآردمن، 2004) و فرم اطلاعات جمعيت ‌شناختي را تکميل کردند. داده‌هاي پژوهش با استفاده از روش هاي آماري تحليل واريانس چند متغيري و آزمون مجذور کاي تحليل شدند. نتايج نشان دادند که اثر تعاملي شغل و درآمد بر زير مقياس درماندگي روان ‌شناختي سلامت رواني معنادار بود. بين سطوح تحصيلات با دو زير مقياس سلامت رواني (بهزيستي روان ‌شناختي و درماندگي روان‌ شناختي) همخواني وجود داشت اما سطوح تحصيلات با سلامت جسماني فاقد همخواني بود. زنان در مقايسه با مردان از سطوح پايين‌ تر بهزيستي روان‌ شناختي و سطوح بالاتر درماندگي روان ‌شناختي برخوردار بودند. اما در زمينه سلامت جسماني تفاوت معنادار نبود. پژوهش حاضر با تاييد رابطه بين سلامت رواني با موقعيت اقتصادي ـ اجتماعي مي ‌تواند راهگشاي سياست گذاري هاي مناسب در زمينه ارايه برنامه ‌هاي پيشگيرانه و برنامه ‌هاي مرتبط با ارتقاي سطح سلامت جامعه باشد.