اعتبار و روایی زیر مقیاسهای وابستگی پذیری و پرخاشگری شاخص رفتار ضد تولید (CBI)

با هدف بررسي اعتبار و روايي دو زير مقياس وابستگي پذيري و پرخاشگري شاخص رفتار ضد توليد CBI (گوداشتاين و لانيون، 2002)، از بين کارکنان ايستگاه هاي قطار و بخشي از صنايع شهرک صنعتي جي، 172 مرد به صورت نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. براي بررسي اعتبار از ضريب آلفاي کرونباخ و ضريب بازآزمايي و براي بررسي روايي سازه (از نوع همگرا و واگرا) همبستگي آنها با پرسشنامه پرخاشگري باس و پري (1992)، دو زير مقياس تمايلات پرخاشگرانه و خط مشي متابعت در محيط کار پرسشنامه ترسيم نيمرخ خطر متقاضي کار ARP (لوبت، 2001) و دو زير مقياس مقبوليت و مسووليت پذيري پرسشنامه NEO (کاستا و مک کري، 1992) استفاد شد. اعتبار برحسب همساني دروني (آلفاي کرونباخ) براي وابستگي پذيري، پرخاشگري و براي مجموع دو زير مقياس به ترتيب، 0.86, 0.84 و 0.92 به دست آمد. ضرايب اعتبار بازآزمايي براي وابستگي پذيري 0.77، براي پرخاشگري 0.73 و براي مجموع دو زير مقياس 0.76 بود. سوالهاي دو زير مقياس وابستگي پذيري و پرخاشگري CBI با يکديگر همبستگي معنادار از 0.26 تا 0.34 داشتند. روايي همگرا بين زير مقياس پرخاشگري CBI با مقياس هاي پرسشنامه پرخاشگري باس و پري از 0.22 تا 0.69 در نوسان بود. روايي بين زير مقياس پرخاشگري CBI با زير مقياس تمايلات پرخاشگرانه پرسشنامه 0.58 ,ARP به دست آمد. زير مقياس پرخاشگري CBI با زير مقياس مقبوليت از پرسشنامه NEO داراي ضريب همبستگي منفي معنادار (P<0.01) بود و زير مقياس وابستگي پذيري CBI با زير مقياس مسووليت پذيري از پرسشنامه NEO داراي ضرايب همبستگي منفي معنادار (P<0.01) بودند