اين پژوهش با هدف بررسي باورهاي غير منطقي در روابط زناشويي و استاندارد کردن پرسـشنامه باورهاي ارتباطي (رومنس و دي بورد، 1995)، در گروه نمونه اي به حجم 535 نفر متاهل (291 زن، 244 مرد) در شهر تهران اجرا شد. پس از حذف 13 گويه به دليل قدرت تشخيـص و بار عاملي ضعيف، اعتبار 58 گويه باقي مانده از طريـق همساني دروني و بازآزمايي با فاصله يک ماه به ترتيب برابر با 95/0 و 93/0 به دست آمد. تحليل عاملي اکتشافي با چرخش متمايل نشان داد که پرسشنامه از هفت عامل 1) کامل بودن همه چيز در روابط زناشويي 2) وابستگي متقابل 3) انحصارطلبي در روابط 4) فدا کردن خود براي ديگري 5) منطقي بودن و پذيرش متقابل 6) خواندن افکار يکديگر 7) آگاهي از افکار و احساسها و نيازهاي گذشته همسر اشباع شده است. تحليل عاملي تاييدي درستي عاملهاي استخراج شده را تاييد کرد. همبستگيRBQ با آزمون باورهاي غير منطقي (جونز، 1968) روايي همگراي آن را تاييد کرد (، p<0.01r=0.32).دو جنس از لحاظ باورهاي ناکارآمد زناشويي تفاوت نداشتند. افراد با تحصيلات غير دانشـگاهي، باورهاي ناکارآمد بيشـتري نسبت به افراد با تحصيلات دانشگـاهي داشتند. بين سن، مدت ازدواج و تعداد فرزندان با بـاورهاي ارتباطي رابطه اي به دست نيامد. جدول تبديـل نمره هاي خام به نمره هاي استاندارد RBQ براي کل گروه ارايه شد.