مقایسۀ ویژگی‌های سرشتی ـ منشی شخصیت در میان افراد معتاد، افسرده و مضطرب با افراد عادی

اين پژوهش با هدف مقايسۀ ويژگی‌های شخصيتی کلونينجر در ميان افراد معتاد، افسرده، مضطرب و عادی اجرا شد. روش پژوهش پس‌رويدادی و جامعۀ آماری شامل چهار گروه از افراد معتاد، مضطرب، افسرده و عادی در شهر بجنورد بود که از ميان آنها، 30 معتاد، 30 افسرده، 30 مضطرب و30 فرد عادی انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسشنامۀ سرشت و منش ( TCI ، کلونينجر و همکاران، 1991) بود. داده‌ها از طريق تحليل واريانس دوراهه، تحليل واريانس چندمتغيری و آزمون تعقيبی توکی تحليل شد. نتايج نشان داد در بعد پشتکار، گروه اضطرابی و گروه افراد عادی نسبت به افراد معتاد تفاوت معناداری دارند (01/0 > P ). در بعد نوجويی، گروه معتاد از سه گروه ديگر و در بعد اجتناب از آسيب، گروه اضطرابی نسبت به ديگر گروهها تفاوت معناداری داشتند (01/0 > P ) . در بعد وابستگی به پاداش، بين افراد عادی و معتاد تفاوت معناداری به‌دست آمد (01/0 > P ) . همچنين نتايج نشان داد که در بعد خود ـ راهبری، بين گروههای چهارگانۀ پژوهش با يکديگر تفاوت معناداری وجود ندارد( 05/0 P > )، اما در بعد تعالی‌بخشی خود، بين گروه معتادان با گروه افراد عادی و دو گروه اضطرابی و افسرده نيز با گروه افراد عادی ( 05/0 P < ) و در بعد همکاری، گروه معتادان و گروه افسرده با گروه افراد عادی تفاوت معناداری وجود دارد ( 01/0 P ≤ ).

واژه‌های كليدي: ویژگی‌های سرشتی ـ منشی شخصیت، اعتياد، اضطراب، افسردگي