درمانگری شناختی- رفتاری در بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریك پذیر

با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر کاهش اضطراب سلامت و افسردگي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريک پذير(IBS) ، 32 بيمار (با تشخيص پزشک متخصص و بر اساس ملاکهاي (Rome II، به صورت تصادفي انتخاب شدند و در دو گروه آزمايشي (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. درمان شناختي رفتاري در گروه آزمايشي طي هشت جلسه هفتگي به کار بسته شد. زير مقياس اضطراب سلامت از پرسشنامه کيفيت زندگي (پاتريك و ديگران، 1998) و فهرست افسردگي بک (1961 ،BDI) در آغاز و پايان جلسه ها و پس از گذشت دو ماه تكميل شدند. نتايج تحليل کوواريانس چند متغيري کاهش معناداري را در نمره هاي اضطراب سلامت و افسردگي گروه آزمايشي در پس آزمون نشان دادند. آزمون پيگيري هشت هفته که بعد از پس آزمون اجرا شد، تغييري در نمره هاي اضطراب سلامت نشان نداد، اما در نمره هاي افسردگي گروه آزمايشي، افزايش معناداري (05/ (P<۰ديده شد و ضرورت تدارک يک طرح درمانگري اختصاصي را مطرح کرد. بر اساس اين نتايج، در بيماران روده تحريک پذير، درمان شناختي رفتاري مي تواند يک درمان موثر باشد