گسترش یك مقیاس برای اندازه گیری هویت من

گسترش يک مقياس اندازه گيري روا و معتبر هويت من با توجه به ويژگيهاي فرهنگي جامعه ايراني مساله اي اساسي است. براي تدارک چنين مقياسي 442 دانشجو (193 مرد و 249 زن) با مقياس محقق ساخته «اندازه گيري هويت من» (EIM) (ملهم از «مقياس عيني پايگاه هويت من»، آدامز، بنيون، و هاه، 1989، آدامز، 1998) ارزيابي شدند. ساختار و محتواي مقياس با استفاده از فن تحليل کوچکترين فضا (SSA) تحليل شد. برآورد هماهنگي دروني مقياس از طريق آلفاي کرونباخ صورت گرفت. يافته ها نشان دادند که: هماهنگي دروني هر 4 پايگاه هويت (موفق، معوق، تحميل شده و پراکنده) از دقت کافي برخوردارند (ضرايب آلفا براي 4 پايگاه از 0.76 تا 0.85) و الگوي نظري مارسيا (1966) در زمينه هويت من (اکتشاف و تعهد) براي اندازه گيري در فرهنگ ايراني از روايي برخوردار است. تحليل محتوا و ساختار مقياس هويت من نيز شناسايي هر چهار پايگاه هويت را امکانپذير کرد و نشان داد که نواحي تشکيل دهنده پايگاههاي هويت به وضوح متمايزند و مقياس تدوين شده براي اندازه گيري هويت من در هر دو جنس معتبر است.