الگوی ساختاری رابطۀ آسیب‌های روانی ـ سازمانی با فشار شغلی، رضایت شغلی و سلامت روان با توجه به نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی شغلی در معلمان

اين پژوهش‌ با هدف بررسی ارتباط بين آسيب‌های روانی ـ سازمانی با فشار شغلی،‌ رضايت شغلی و سلامت روان با توجه به نقش واسطه‌ای کمال‌گرايی شغلی اجرا شد. روش پژوهش همبستگی و جامعۀ آماری آن معلمان مقطع راهنمايی شهر اصفهان بودند که از ميان آنها 331 نفر (183 زن و 148 مرد) به روش نمونه‌گيری چند مرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های آسيب‌های روانی سازمانی (کامکار و همکاران ، 1385)، مقياس چندبعدی کمال‌گرايی شغلی (هويت و فلت، 1989)، پرسشنامۀ سلامت روان (گلدبرگ و ويليامز، 1988)، شاخص توصيفی شغلی ( JDI ، اسميت و همکاران ، 1969) و پرسشنامۀ فشار شغلی (اسيپو، 1987) پاسخ گفتند. داده‌ها از طريق الگوسازی معادلۀ ساختاری تحليل شد. نتايج نشان داد آسيب‌های روانی سازمانی به‌طور مستقيم با محدودۀ نقش، رضايت شغلی، سلامت روان و مسؤوليت نقش، و محدودۀ نقش به طور مستقيم با کمال‌گرايی مبتنی بر خود و رضايت شغلی رابطه دارند. همچنين بين کمال‌گرايی مبتنی بر خود با مسؤوليت نقش، بين مسؤوليت نقش با سلامت روان و بين سلامت روان با رضايت شغلی نيز رابطۀ مستقيم وجود داشت. شاخص‌های برازش الگوی نهايی پژوهش (879/8، 05/0 P< ، GFI=0.991 ، FI=0.992 ، IFI=0.992 ، PCFI=0.397 ، PRATIO=0.4 ، RMSEA=0.038 ) نشان‌دهندۀ وضعيت مطلوب الگو بود

واژه‌های كليدي: آسیب‌های روانی ـ سازمانی، کمال‌گرایی شغلی، فشار شغلی، رضایت شغلی، سلامت روان