مقایسۀ تأثیر روش‌های پیشگیری از سوءِمصرف مواد بر تکانشگری و راهبردهای مقابله‌ای دانش‌آموزان پسر

اين پژوهش با هدف مقايسۀ تأثير روش‌های پيشگيری از سوءِمصرف مواد به روش شناختی ـ رفتاری اجتماعی، آموزش مهارت‌های زندگی، ارائۀ پوستر و ارسال پيام کوتاه بر بهبود راهبردهای مقابله‌ای و کاهش تکانشگری دانش‌آموزان به مرحلۀ اجرا درآمد. پژوهش از نوع شبه‌آزمايشی و جامعۀ آماری دانش‌آموزان پسر تحت پوشش کميتۀ امداد امام خمينی(ره) بودند که از ميان آنها 150 نفر به‌صورت تصادفی انتخاب و در چهار گروه آزمايش و يک گروه گواه (هر گروه 30 نفر) قرار گرفتند. هر يک از شرکت‌کنندگان در پنج گروه، طی مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون مقياس راهبردهای مقابله‌ای (موس و بلينگ، 1981) و مقياس تکانشگری (بارت و همکاران، 2004) را تکميل کردند. داده‌ها از طريق تحليل کوواريانس چندمتغيری تحليل شد. نتايج نشان داد که روش‌های پيشگيری بر بهبود راهبردهای مقابله‌ای و کاهش تکانشگری (01/0 P< ) دانش‌آموزان مؤثر است. نتايج آزمون تعقيبی کمترين تفاوت معنادار (LSD) نشان داد که هر چهار روش پيشگيری (بجز ارائۀ پوستر) با تأثير متفاوت بر بهبود راهبردهای مقابله‌ای و بر کاهش تکانشگری مؤثر هستند (05/0 P< ).

اژه‌های كليدي: پیشگیری اطلاع‌محور، پیشگیری توانایی‌محور، تکانشگری، راهبردهای مقابله‌ای، دانش‌آموزان پسر