چکیده مقاله
پژوهش حاضر به مطالعه اثربخشي آموزش مهارتهاي زندگي در كاهش نشانه هاي افسردگي دانش آموزان پرداخت. 62 دختر دانش آموز سال سوم راهنمايي به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايشي هفته اي دو بار و طي 12 جلسه دو ساعته، مهارتهاي زندگي را آموزش ديدند. هر دو گروه، مقياس افسردگي كودكان (لانگ و تيشر، 1983) را قبل و بعد از آموزش تكميل كردند. نتايج حاصل از تحليل كوواريانس نشان داد كه آموزش مهارتهاي زندگي، نشانه هاي افسردگي، مشكلات اجتماعي و اشتغال ذهني با بيماري و مرگ را به گونه اي معنادار كاهش مي دهد، اما از لحاظ پاسخ عاطفي، احساس گناه، حرمت خود و خوشي و لذت بين دو گروه تفاوت معناداري مشاهده نشد. بنابراين به نظر مي رسد براي بهبود كامل نشانه ها به دوره هاي طولاني تر آموزش نياز است