درمان اختلال اضطراب تعمیم یافته با استفاده از روی آوردهای درمانگری دارویی و روان پویشی

يك نمونه 36 نفري از بيماران مبتلا به اختلال اضطراب تعميم يافته، با استفاده از مصاحبه باليني بر اساس (2000) DSMI-IV-TR، انتخاب شدند. نيمي از آزمودنيها تحت روان درمانگري روان پويشي و نيم ديگر، به عنوان گروه مقايسه، به مدت سه ماه تحت دارودرمانگري قرار گرفتند. حضور و شدت نشانه هاي اضطراب آنها از طريق فهرست نشانه هاي اختلال اضطراب تعميم يافته در (2000) DSM-IV-TR و ماده هاي سنجش اضطراب پرسشنامه MMPI-II (باچر و ويليامز، 2000) قبل و بعد از درمانگري ارزيابي شدند. نتايج پژوهش بيانگر كاهش مشابه حضور نشانه هاي اضطراب در دو گروه بودند. اما شدت اضطراب، در گروه روان درمانگري روان پويشي كاهش بيشتري را نشان داد. نتايج بر اساس تعارضهاي اديپي در نظريه روان پويشي تفسير شد.