هدف اين پژوهش تعيين نقش عوامل تنيدگي زاي حرفه اي در پيش بيني نشانه هاي جسمـاني ناشي از فشار شغلي و بهزيستي عاطفي مرتبط با شغل بود. بـر مبناي يک طرح همبستگي، 100 نفر از کارکنان دانشـگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنـوب از 5 حوزه معاونت انتخاب شدند و به اندازه هاي عوامل تنـيدگي زاي شغلي (اسپکتور و جکس، 1998) که شـامل مقياس تعـارض بين فردي در محيط کار، مقياس محدوديتهاي سازمان، فهرست بار کمي کار و فهرسـت نشانه هاي جسماني است و مقياس بهزيستي عاطفي مرتبط با شغل ( JAWS؛ ون کتويک، فاکس، اسپکتور و کلووي، 2000) پاسخ دادند. نتايـج نشـان دادنـد که بين تعارض بين فردي در محيط کار و محدوديتهاي سازماني با نشانه هاي جسماني همبستگي مثبت معنادار و بين تعارض بين فردي در محيـط کار و محدوديتهاي سازماني با بهزيستي عاطفي ناشي از شغل همبستگي منفي معنادار وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون گـام به گام نيز آشكـار كـردند که در مجموع دو متغير تعارض بين فردي در محيط کار و محدوديتهاي سازماني 8/18 درصد واريانس نشانه هاي جسماني ناشي از فشار شغلي و 7/24 درصـد واريانس نشانه هاي بهزيستي عاطفي مرتبط با شغل را تبيين مي کنند. نتايج بر اساس مکانيزمهاي زيربنايي عوامل تنيدگي زا در چهارچـوب الگوي مهار فرآيند تنيدگي حرفه اي تفسير شدند.