نارساییهای شناختی زیربنایی در ناتوانی ریاضی

هدف از پژوهش حاضر اندازه گيري نارساييهاي همراه با ناتواني رياضي در کودکان بود. در اين مطالعه تعداد 46 دانش آموز پايه چهارم دبستان در دو گروه با توانايي متوسط و ناتوان در رياضي انتخاب شدند به گونه اي که بهره هوش و توانايي خواندن آنها تا حد ممکن نزديک به يکديگر بودند. حافظه کاري از طريق آزمونهاي هوش وکسلر (وکسلر، 1974؛ شهيم، 1373الف) و برج لندن (کالبرتسون و زيلمر، 1998)، بازداري با استفاده از آزمونهاي استروپ (اسپرين و استراوس، 1998) و برج لندن و ادراک ديداري ـ فضايي از طريق شکل تجمعي ري (استريث، 1944) اندازه گيري شدند. نتايج تحليل واريانس چند متغيري نشان دادند که عملکرد گروه ناتوان در رياضي، در ادراک و سازماندهي ديداري ـ فضايي تفاوت معناداري با گروه متوسط در توانايي رياضي داشت که بيانگر ناتواني در تحليل، ترکيب و سازمان دهي اطلاعات در گروه ناتوان در رياضي بود.