بررسی مقدماتی پیشرفت تحولی ترسیم ساعت در كودكان

هدف اين پژوهش شناخت تحولي ترسيم ساعت و مفهوم سازي زمان در دانش آموزان دبستاني و راهنمايي شهر تهران بود. 161 دانش آموز (106 پسر و 55 دختر؛ ميانگين سني = 9 و انحراف استاندارد = 1.5) فاقد اختلالهاي رفتاري، هيجاني، ذهني و فراگير تحولي، آزمون ترسيم ساعت (کوهن و ديگران، 2000) را تکميل کردند. مفهوم سازي زمان و ترسيم ساعت به طور جداگانه و با استفاده از نظام نمره گذاري کوهن و ديگران (2000) مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشانگر پيشرفت تدريجي ترسيم ساعت و مفهوم زمان از 8 سالگي به بعد بود. همچنين، نتايج آشکار ساخت که خطاهاي کيفي نظير وارونه سازي شماره ها، فاصله گذاري نامناسب شماره ها و پاک کردنها در 7 و 8 سالگي متداول است، اما با افزايش سن به تدريج کاهش مي يابند. بر اساس الگوي يافته ها، پيشرفت خطي مشاهده شده در استفاده از ربع دايره، مطرح کننده اين است که بي توجهي در کودکان ماهيتي تحولي دارد. به طور کلي، تحول ترسيم ساعت تا اندازه زيادي با نمويافتگي قطعه پيشاني توازي دارد.