كنش وری خانوادگی، هویت شخصی و رفتار مشكل آفرین در نوجوانی

هدف اين پژوهش شناخت نقش هويت در رابطه بين کنش وري خانوادگي و رفتار مشکل آفرين در نمونه اي متشکل از 300 دانش آموز پايه دوم راهنمايي (150 دختر و 150 پسر) بود. کنش وري خانوادگي برحسب نشانگرهاي ارتباط والد- نوجوان، دلمشغولي والدين و والدگري مثبت و رفتار مشکل آفرين با نشانگرهاي رفتار پرخاشگرانه، رفتار نقض قانون و مشکلات توجه، عملياتي شدند. الگوهاي معادله ساختاري نشان دادند که 22 درصد از کل رابطه (مستقيم و غيرمستقيم) بين کنش وري خانوادگي و رفتار مشکل آفرين از خلال دو متغير هويت عمل مي کند و سردرگمي هويت به طور نسبي رابطه بين کنش وري خانوادگي و رفتار مشکل آفرين را واسطه گري مي کند. يافته هاي اين پژوهش مطرح ساختند که هم کنش وري خانوادگي و هم هويت نقش مهمي در هدايت نوجوانان به سمت رفتار مشکل آفرين يا دورشدن آنها از چنين رفتارهايي دارند. در مورد مضامين مداخله اي نيز بحث شد.