مروری بر مداخله های رفتاری در درمان پرخاشگری افراد واجد ناتوانی های تحولی

اين نکته که پرخاشگري مي تواند به منزله يک مشکل رفتاري مهم در افراد مبتلا به ناتواني تحولي نمايان شود، همواره مورد تاييد قرار گرفته است. اغلب پژوهش ها نه تنها بر ميزان شيوع پرخاشگري در افراد داراي درجات متفاوت ناتواني عقلي وخيم، اختلال هاي طيف درخودماندگي و ترکيبي از آن دو متمرکز شده اند، بلکه بر تاثير رفتار پرخاشگرانه بر تحول فردي شامل کنش وري شناختي، سازشي و اجتماعي نيز تاکيد کرده اند. در ادبيات پژوهشي به انواع مختلف برنامه هاي مداخله اي اشاره شده است که اثربخشي آنها در حذف يا کاهش رفتار پرخاشگرانه در يک دامنه سني معين با درجات متفاوتي از ناتواني هاي تحولي به اثبات رسيده است. بسياري از بررسي ها کاربرد موفقيت آميز تغيير پيشايندها، راهبردهاي مبتني بر تقويت و دستکاري پيامدها را گزارش داده اند. در مقاله اي که در اين شماره در اختيار خوانندگان قرار مي گيرد، بررسي هاي مداخله رفتاري در افراد 3 تا 18 ساله واجد ناتوانايي هاي تحولي که بين سال هاي 1980 و 2009 منتشر شده اند، به طور جامع و متمرکز مرور مي شود.