اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری و بازآموزی اسنادی بر حل مساله ریاضی دانش آموزان دارای ناتوانی هوشی تحولی

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي آموزش راهبردهاي يادگيري و بازآموزي اسنادي بر حل مساله رياضي دانش آموزان پسر داراي ناتواني هوشي تحولي انجام شد. 45 دانش آموز پايه سوم راهنمايي به روش تصادفي خوشه اي از مدارس کم توان ذهني استان تهران انتخاب و به تصادف در سه گروه 15 نفري (دو گروه آزمايش و يک گروه کنترل) قرار داده شدند. طرح تحقيق از نوع طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. به هر يک از دو گروه آزمايش يکي از روش هاي راهبردهاي يادگيري (بشاورد، 1379) و بازآموزي اسنادي (گلپرور، 1388) در هشت جلسه 45 دقيقه اي آموزش داده شد. از آزمون معلم ساخته رياضي براي سنجش عملکرد حل مساله رياضي و از آزمون هوش وکسلر (وکسلر، 1986) براي تعيين بهره هوشي دانش آموزان استفاده شد. داده ها با روش تحليل کوواريانس و آزمون تعقيبي توکي تحليل شدند. نتايج نشان دادند که بين ميانگين عملکرد رياضي گروه هاي آزمايشي راهبردهاي يادگيري و بازآموزي اسنادي، و گروه بازآموزي اسنادي و گروه کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. مي توان نتيجه گرفت که روش آموزشي راهبردهاي يادگيري بيش از بازآموزي اسنادي عملکرد دانش آموزان را در حل مساله رياضي افزايش داده است