مهارت های بنیادی در كودكان دارای ناتوانی ریاضی و ناتوانی توام ریاضی و خواندن

هدف پژوهش حاضر تعيين مهارت هاي بنيادي 103 دانش آموز پايه چهارم داراي ناتواني رياضي بر اساس آزمون ايران کي مت (هومن و محمداسماعيل، 1381) و ناتواني توام رياضي و خواندن بر اساس خرده آزمون خواندن کلمه ها در آزمون خواندن (کرمي نوري و مرادي، 1387) بود. نمونه متشکل بود از سه گروه که از لحاظ بهره هوش همگن شده بودند: کودکان واجد ناتواني رياضي و توانايي متوسط در خواندن (24 نفر)، ناتواني توام در خواندن و رياضي (24 نفر) و پيشرفت متوسط در رياضي و خواندن (26 نفر). مهارت هاي بنيادي شامل پردازش آوايي، پردازش زماني - شنيداري و حافظه کوتاه مدت آوايي و حافظه کاري آوايي بودند. نتايج تحليل واريانس تک متغيري و آزمون هاي تعقيبي (توکي) نشان دادند که کودکان داراي ناتواني رياضي نسبت به کودکان واجد پيشرفت متوسط در خواندن و رياضي در پردازش زماني - شنيداري عملکرد ضعيف تري دارند. نتايج در کل نشان دادند که نارسايي در پردازش آوايي، پردازش زماني - شنيداري و حافظه کوتاه مدت آوايي در شکل گيري ناتواني توام خواندن و رياضي نسبت به ناتواني رياضي، نقش بيشتري دارد.