الگوی ساختاری رابطۀ تناسب فرد ـ شغل، با فرسودگی هیجانی و نگرش‌های شغلی

اين پژوهش با هدف بررسی الگوی ساختاری تناسب فرد‌ـ شغل با فرسودگی هيجانی، رضايت شغلی و تعهد سازمانی اجرا شد . روش پژوهش همبستگی و جامعۀ آماری پژوهش کارکنان شرکت لاستيک دنا (800 نفر) بودند که از ميان آنها با استفاده از نمونه‌گيری در دسترس 300 نفر انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه تناسب فرد‌ـ شغل و پرسشنامۀ فرسودگی هيجانی (مولکی و همکاران، 2006)، پرسشنامۀ رضايت شغلی (اسپکتور، 1985) و پرسشنامۀ تعهد سازمانی (اسپير و ون کاتش، 2002) بودند. تحليل داده‌ها از طريق ضريب همبستگی پيرسون، الگوسازی معادلۀ ساختاری ( SEM ) و تحليل واسطه‌ای انجام شد. يافته‌ها نشان داد تناسب فرد‌ـ شغل با فرسودگی هيجانی رابطۀ منفی و معنادار (01/ 0 P< )، اما با رضايت شغلی و تعهد سازمانی رابطۀ مثبت و معنادار (01/0 P< ) دارد. فرسودگی هيجانی نيز با رضايت شغلی و تعهد سازمانی رابطۀ منفی و معناداری (01/ 0 P< ) دارد. نتايج الگوسازی معادلۀ ساختاری همراه با تحليل واسطه‌ای نشان داد؛ فرسودگی هيجانی نقش متغير واسطه‌ای پاره‌ای را در رابطۀ تناسب فرد‌ـ شغل با رضايت شغلی و همچنين رضايت شغلی نيز نقش متغير واسطه‌ای کامل را در رابطۀ فرسودگی هيجانی با تعهد سازمانی ايفا می‌کند.

واژه‌های كليدي: تناسب فرد‌ـ شغل، فرسودگي هيجاني، رضايت شغلي، تعهد سازماني