تاب آوری روان شناختی و انگیزش درونی - بیرونی: نقش واسطه ای خودكارآمدی

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني تاب آوري روان شناختي بر اساس انگيزش دروني - بيروني و نقش واسطه اي خودکارآمدي در دانش آموزان دبيرستاني انجام شد. نمونه اي مشتمل بر 402 دانش آموز (212 دختر و 158 پسر) رشته هاي مختلف از شش دبيرستان مناطق چهارگانه آموزشي شهرستان کرج به شيوه نمونه برداري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و به مقياس تاب آوري (کانر و ديويدسون، 2003)، سياهه انگيزشي ترجيح کاري (آمابلي، هيل، هنسي و تاي، 1994) و زيرمقياس خودکارآمدي راهبردهاي انگيزشي يادگيري (پنتريچ و دي گروت، 1990) پاسخ دادند. نتايج تحليل رگرسيون همزمان نشان دادند که بر اساس انگيزش دروني و بيروني، تاب آوري روان شناختي دانش آموزان قابل پيش بيني است و انگيزش دروني نسبت به انگيزش بيروني توان پيش بيني معنادارتري دارد. افزون بر آن، در رابطه بين انگيزش و تاب آوري، خودکارآمدي نقش متغير واسطه اي را ايفا مي کند. نتايج پژوهش بر اساس ادبيات پژوهشي مورد بحث قرار گرفت و بر استلزام انجام پژوهش هاي بيشتر تاکيد شد.