تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر رضایت جنسی و زناشویی در زوج‌های جوان

اين پژوهش با هدف بررسی تأثير آموزش مهارت‌های زندگی بر رضايت زناشويی و رضايت جنسی زوج‌های جوان اجرا شد. روش پژوهش نيمه‌آزمايشی و طرح پژوهش دو گروهی (آزمايش و گواه) با پيش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعۀ آماری پژوهش همۀ زوج‌های مراجعه‌کننده به يک مرکز مشاوره در مشهد بودند که از ميان آنان نمونه‌ای شامل 36 زوج (72 نفر) به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. 36 زوج بر اساس چهار ملاک سابقۀازدواج،سطح تحصيلات، سن، و نمره سلامت روانشناختی انتخاب شدند . سپس، زوج‌ها به‌طور تصادفی در دو گروه آزمايش (18 زوج) و گواه (18 زوج) قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامۀ رضايت زناشويی انريچ (اولسون و همکاران، 1987) و پرسشنامۀ رضايت جنسی (برگ‌ـ کراس، 1997) بود. در مرحلۀ پيش‌آزمون، همۀ زوج‌ها اين 2 مقياس را تکميل کردند. سپس، گروه آزمايش در 10 جلسۀ 3 ساعته، برنامۀ آموزش مهارت‌های زندگی و مهارت‌های جنسی شرکت کردند، در حالی که گروه گواه هيچ آموزشی دريافت نکرد. در مرحلۀ پس‌آزمون، دوباره هر دو گروه به اين دو مقياس پاسخ دادند. داده‌ها از طريق تحليل کوواريانس ( ANCOVA ) تحليل شد. مقايسۀ نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون نشان داد که آموزش مهارت‌ها بر رضايت جنسی و رضايت زناشويی مؤثر است و نمرات گروه آزمايش پس از دريافت آموزش مهارت‌ها، در مقايسه با نمراتشان در مرحلۀ پيش‌آزمون و در مقايسه با گروه گواه، افزايش معناداری داشته است ( 01/0 > P ).

واژه‌های كليدي: مهارت های زندگی، رضايت زناشويی، رضايت جنسی، زوج‌های جوان