كیفیت روابط مادر-كودك و نشانگان اضطرابی در كودكان پیش بستانی

هدف اين پژوهش تعيين رابطه بين مولفه هاي روابط مادر کودک و نشانگان اضطرابي کودکان پيش دبستاني بود. 291 زن به روش نمونه برداري خوشه اي از بين مادران کودکان 2 تا 6 سال شهر تهران، انتخاب شدند و به مقياس اضطراب کودکان پيش دبستاني (اسپنس و ديگران، 2001) و مقياس روابط کودک-والد (پيانتا، 1992) پاسخ دادند. نتايج آزمون هاي همبستگي و تحليل رگرسيون مشخص ساختند که روابط مثبت مادر-کودک، پيش بيني کننده منفي نشانه هاي اختلال اضطراب اجتماعي، وسواس بي اختياري و ترس از جراحت هاي جسماني است. در حالي که تعارض مادر-کودک يک پيش بيني کننده مثبت نشانگان اضطرابي به ويژه اضطراب تعميم يافته، اضطراب اجتماعي و ترس از جراحت هاي جسماني در کودکان است. همچنين وابستگي مادر-کودک پيش بيني کننده مثبت نشانگان اضطرابي به خصوص در مورد اضطراب جدايي است. نتايج اين پژوهش بر استلزام توجه به روابط مادر-کودک در ارزيابي وضعيت کودکان، به ويژه در موقعيت هاي باليني و ضرورت طراحي و استفاده از نيمرخ درماني توسط متخصصان باليني کودک تاکيد داشتند.